Stage: Betty Spagetti en Silence, I kill you!

Nu, vrijdagavond om 18.00 uur Ghanese tijd, blik ik met een inmiddels met pasta (alweer…) gevulde maag terug op de eerste stageweek. In Mampong klinkt luide muziek en ik bedenk me er zo maar eens bij dat er keihard met de Afrikaanse billen wordt geschud ter ere van het Ohum festival.

Maandagochtend stonden we om 07:54 in het kantoor van de headmaster. Zenuwen gierden door mijn lijf: toch wel spannend, zo’n Ghanese school! We hebben geobserveerd bij primary 2, vergelijkbaar met groep 4 in Nederland. Een volle Afrikaanse vrouw met van het Betty Spagetti haar (kennen jullie dat nog?) heeft die groep en na een beetje een onwennige begroeting van haar kant, waren we toch welkom.
De dag begon om 08:00 met een gebed. De kinderen moesten in rijen staan en een gebed opzeggen. Er werd gezongen en daarna werd er naar de klassen gemarcheerd. “Left, right, left, right!”
De vrouw heeft over de gehele dag drie lessen gegeven (de dag begint om kwart over 8 en eindigt om 14 uur met drie kwartier pauze) en gaf aan dat ze het veel te druk had en weinig kon schuiven in het rooster. Wauw, die lessen jassen wij er in Nederland in twee uur doorheen! Oprecht fantastisch (en stiekem ook een beetje hilarisch), die Ghanese mentaliteit. Jammer was wel dat deze mevrouw strafte middels stokslagen. Vreselijk. Ik kon er wel van huilen.
Op dinsdagmorgen arriveerde ik met lichtelijk wat tegenzin op school, vanwege het slaan van de vorige dag. Ik kon die mooie, huilende gezichtjes niet zo makkelijk loslaten. We hebben dinsdag in primary 3 (groep 5) geobserveerd. Met een beetje lood in mijn schoenen liep ik na de dagopening de groep binnen. Meester Michael ziet er streng uit en lijkt altijd boos te kijken. Maar wat was deze dag leuk! Met passie staat hij voor de groep, kan lachen om opmerkingen van de kinderen, slaat niet en legt leuk uit. Prima naar ons zin gehad!

Dag drie, de woensdag. Zelden heb ik zoiets indrukwekkends op een school gezien als toen. Van 08:00 – 08:45 uur stond ‘worship’ op het programma. Alle kinderen van de primary school zaten bij elkaar in een groot lokaal. Er werden Bijbelse liederen gezongen, er werd gedanst, er werd op trommels geslagen. Zo bijzonder! Meester Michael begon daarna met preken. Ergens joeg hij me wel een beetje angst aan: zijn stem sloeg steeds over waardoor deze iets weg had van dat overbekende “Silence, I kill you!” filmpje. En met die stem prentte hij de leerlingen in dat zij een heilig leven moeten leiden. Indrukwekkend. Daarna hebben we de rest van de dag geobserveerd in primary 5 (groep 7). Een jonge vrouw voor de groep die ons helemaal tof vond. We hebben vijf keer met haar moeten poseren waarna ze ons allemaal door appte naar vrienden. “Kijk, mijn witte vrienden!”
Voor het eerst hebben we in de schoolboeken gekeken. Wij vonden de leerlijn eigenlijk best wel ver te zoeken. Ze hadden die dag een wiskundeles over oneven getallen. Lichtelijk onder niveau voor een groep 7, als je het mij vraagt. In diezelfde week stond een les over ontbinden in priemgetallen op het programma. Dat is wel een heel grote stap die in één week wordt gezet. Heel interessant.

Donderdag hebben we bij de Kinder Garten gekeken: de peuters en kleuters. Hilarisch. Wat een kleine mensjes. De drie- en vier-jarigen hebben een ontzettend leuke vrouw voor de groep, die wij stiekem hadden omgedoopt tot oma. En maar zingen en dansen. Plassen? Dat doen we gewoon in de tuin. Hopsa! Broeken omlaag en lekker laten stromen. Daar zaten ze dan: 12 peuters met de broeken op de knieën. Wat een hilarisch gezicht.
Toen was het pauze. De kleine mensjes veranderden in kleine monstertjes. Er is geen speelgoed om mee te spelen, dus wat gebruiken we dan? Precies, elkaar! Duwen, trekken, schoppen, slaan! Er werd letterlijk gevochten en niemand grijpt in. Dat is blijkbaar normaal. Heel bizar vonden wij dat!
De rest van de dag hebben we doorgebracht in de andere twee klassen. Chaos ten top. Regelmatig kwamen de peuters binnen banjeren en werd er geschreeuwd en fysiek contact gezocht. Ons ingrijpen haalde weinig uit. De kinderen vonden het vooral grappig. Leuk om eens gezien te hebben, maar ik zou horendol worden van deze kinderen.
Oh ja, nog leuk om te vermelden: om 13 uur was de laatste les afgelopen, maar de dag was pas om 14 uur afgelopen. Next exercise: Put your arms and head on the table and sleep! Het laatste uur werd opgevuld met slapen… Vol verbijstering stonden we daar. Heel bijzonder.

De vrijdag hebben we altijd vrij om aan school te werken. Heerlijk! Volgende week maandag hebben de moslims een festival hier (slechts een paar procent van de bevolking en wij lopen stage op de Methodist Primary School), maar iedereen is dan vrij. Ook bijzonder! Vanaf dinsdag hebben we alledrie onze eigen klas. Ik ben razend benieuwd naar wat ons dat gaat brengen…

Tot de volgende!