Obruni bye bye!

Hallo allemaal!

Het is wederom een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven en het blog dat ik nu schrijf zal zeer waarschijnlijk de laatste zijn.

Na de sportweek stond er nog een normale lesweek op het programma. Maar Ghana is Ghana niet als een normale lesweek ook normaal verloopt: ik stond er de woensdag en donderdag alleen voor, want Michael moest naar het sportveld. De kinderen vonden het prachtig, maar ik was er ietsje minder van gecharmeerd. Donderdagmiddag begon het keihard te regenen en dat resulteerde in het stil leggen van de lessen. De school heeft een dak van golfplaten en het geluid van de regen is oorverdovend. Zelfs met mijn juffenvolume kwam ik er niet bovenuit. Wat doe je dan? Precies, slapen! Dat blijf ik toch zoiets bijzonders vinden.

Dat weekend zijn we het prachtige Ghana verder gaan bewonderen bij de Shai Hills. Dat is een natuurgebied waar eeuwen geleden de Shai stam huisde. Ontzettend interessant om te zien hoe deze mensen leefden. En toen was het tijd om mijn hoogtevrees te trotseren. Met knikkende knietjes en klamme handjes hees ik mezelf (vooruit, met een klein beetje hulp van de gids) een aantal rotsen op. En het was zo prachtig, alsof we midden in de Lion King beland waren, fantastisch! Ik vond het zo mooi, ik kon er wel van huilen. En toen moest ik weer naar beneden, ook toen kon ik wel een beetje huilen. Maar met Kim en Sanne als heldinnen ben ik veilig beneden gekomen.

De week erna stond in het teken van revision. Alle aangeleerde lesstof werd herhaald. Wederom stond ik deze week heel veel alleen. Dinsdag vond ik dat niet erg, want het was bijna sinterklaas. Reden om de kinderen lekker een Nederlands sinterklaasliedje aan te leren. Wat een helden, ze hadden het binnen no-time onder de knie! Maar sinterklaas is niet sinterklaas zonder cadeautjes in de schoen. Woensdag hebben we een schoentje geknutseld en donderdagochtend hebben alle kinderen wat in hun schoentje aangetroffen. Wat een plezier op de smoeltjes van de kinderen en wat een dankbaarheid! “Madam, we like you so much, thank you. God bless you!” Wat een prachtig compliment.
Zelf zijn we de goedheiligman ook niet vergeten. Op 5 december hebben we aan hem gedacht toen we het dobbelspel speelden en gezelschap kregen van een aantal dronken Ghanesen in het guesthouse. Wat een hilariteit, deze Sinterklaasavond wordt niet snel vergeten.

En toen maandag was de eerste dag van de laatste stageweek. Deze week waren de examinations en ik heb zelden zo’n niet productieve week gezien. De kinderen hadden één of twee toetsen per dag die ongeveer 15 minuutjes per toets duurden. De rest van de tijd werd er geslapen door de kinderen (en soms ook door de leerkrachten) en door de leerkrachten nagekeken.
Woensdag vroeg de directeur ons naar zijn kantoor te komen. Gedrieën zaten we daar met een klein beetje klamme handjes en knikkende knietjes. Toch wel spannend, zo in het kantoor van iemand die een redelijk aanzien geniet. Uiteindelijk waren de zenuwen nergens voor nodig: de goede man wilde ons bedanken voor ons harde werken en onze goede inzet en heeft ons, als blijk van zijn waardering, een certificaat overhandigd waarop staat dat we goed werk geleverd hebben. Heel cool!

En toen volgde de donderdag toch wel heel snel: tijd voor het afscheid nemen. Bepakt en bezakt gingen we naar school: cadeautjes, knutselspullen, nog meer cadeautjes en nog meer knutselspullen. Ik ben de dag dan ook gestart met een kerstknutsel: het maken van kerstkaarten. Dat had nog heel wat voeten in de aarde, want deze kinderen zijn niet bekend met knutselen. Anderhalf uur later had iedereen een feestelijke kerstkaart en waren zowel de kinderen als ik trots op het resultaat. Fijn!
Daarna mochten we in stijl afscheid nemen van het team. Enige tijd geleden is de Holland Ghana Foundation op bezoek geweest bij onze stageschool en er is toen besloten de school een jaar lang van schoon drinkwater te voorzien en er is besloten een en ander aan renovatiewerk te gaan doen. En niemand anders dan wij mochten de overhandiging hiervan doen. Hoe tof is dat?! De school was enorm blij en dankbaar. Prachtig om te zien!
De rest van de dag hebben we weer doorgebracht in onze eigen klassen. Er werd geschminkt, bingo gespeeld en de cadeautjes werden uitgedeeld. Een supertof afscheid en ik weet zeker dat ik die lieve kindjes allemaal zal gaan missen.

Het afscheid van de stagebegeleiders wilden we pas vrijdagavond doen. We hadden een pannenkoekenfestijn op de planning staan en de nodige voorbereidingen waren al getroffen toen de helft bedacht af te zeggen. Hoe lame is dat. Gelukkig was het wel gezellig met de mensen die er wel waren!
Na vrijdag is het wachten in gegaan. Afgelopen week zijn we er nog wel lekker drie dagen tussenuit geweest. We hebben wederom een bezoekje gebracht aan KoSa beach resort. Helaas verliep het tripje niet helemaal zoals gepland: alledrie hebben we een ooginfectie opgelopen en dat doet zeer, vooral Kim heeft het goed te pakken. Echt lekker aan het strand liggen was er dus niet bij. Gelukkig kunnen we er best een beetje om lachen.

Dit was het dan. Het laatste weekend is in gegaan. We vertrekken morgen naar Accra en brengen dan zondag en maandag in Accra door. De koffers zijn vandaag al gepakt. Maandagavond stappen we het vliegtuig in om dinsdagochtend weer op Nederlandse bodem uit te stappen.

Ik kijk terug op een fantastische tijd in Ghana die ik voor geen goud had willen missen, maar stiekem vind ik het ook wel lekker om de winterse kou in Nederland weer te trotseren.

Ik heb genoten.

Liefs,
Karlijn