Regen, aanzoeken, Mampong en Ohum
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
28 September 2014 | Ghana, Mampong
“No let me take you to your room, because I like your hair!” Ik ben zelden zo verbaasd geweest over een opmerking van een Afrikaan. Richard, onze huisbaas, was in de veronderstelling dat wij van nature hetzelfde haar hebben als de Afrikaanse vrouwen. Toen ik vrijdagavond een sprintje naar de keuken trok door de stromende regen om een blik opener te regelen, kwam hij naar buiten met een gigantische parasol. De blik in zijn ogen toen ik vertelde dat mijn haar prima nat kan worden zonder dat het dan gaat krullen, was onbetaalbaar.
Gisteren zijn we op en neer geweest naar Accra. Er moest geld gehaald worden en er moesten een aantal boodschappen in huis worden gehaald die we in Mampong niet of moeilijk kunnen krijgen. De supermarkten hebben wel wat weg van de Franse Hypermarché. Bijzonder! ’s Avonds was het bizar hard aan het regenen. Het leek een beetje op een wolkbreuk. Het duurde alleen een uur of vier. Ik heb lekkage in mijn kamer, maar met wat emmertjes heb ik een geheel eigen percussieconcert en red ik het prima.
Inmiddels zijn we ook al drie kakkerlakken verder. Kim is iedere keer de pineut en raakt lichtelijk in paniek bij het zien van zo’n zespotig oerbeest. Dat resulteert in steenkolen Engels: “I have no eat in my room!” Hilarisch!
Zaterdag heeft Richmond ons Mampong laten zien. Wat een bijzondere ervaring. Middenin een Afrikaans dorp met mensen die ons continu in Twi (spreek uit als Pwfi) aanspreken, vertelde Richmond over de markt, de belangrijke mensen en heeft hij ons aan veel mensen voorgesteld.
Drie uur later, 7 kilometer, een sprintwedstrijdje (“Now I believe that you are a fast runner”)en twee huwelijksaanzoeken verder, waren we weer terug bij het guest house. De middag en avond gaan we rustig in met een koel drankje, wat regen en een filmpje. Dikke prima.
Vandaag was er het Ohum festival in Mampong. Hierbij eren de chiefs van Mampong en omliggende dorpen de voorouders en bedanken zij hen en God voor het probleemloze leven dat zij vandaag de dag kunnen leven. Het nieuwe jaar begint traditioneel dan ook morgen. Ik heb nog nooit eerder zoiets gezien, het was zo bijzonder. Mannen en vrouwen gekleed in gewaden die gedragen worden over één schouder zijn met elkaar aan het bidden op een manier die mij vreemd is. Er werd geklapt, geroepen en palmwine gedronken. Daarna werden de chiefs op de schouders van het volk gedragen, terwijl er ondertussen op grote trommels werd geslagen. De chiefs sloegen zichzelf met een zweep en deden het volk geloven dat zij het niet voelden, omdat ze door een voorouder bezeten waren. Met dat zij zich sloegen vielen ze iedere keer half achterover, waardoor degenen die hen droegen wat mij betreft extra bonuspunten voor hun karma verdienen voor het overeind kunnen blijven staan. Petje af! Daarna werd er gedanst en iedere dans had een betekenis. Zo mooi, ik kon er wel van huilen. Fantastisch om de cultuur zo te ervaren.
Morgen beginnen we met onze stage. Erg benieuwd wat ons te wachten staat! Vanaf nu zal ik (waarschijnlijk) wekelijks een blog online zetten.
Iedereen bedankt voor de lieve reacties! Leuk dat jullie zo meeleven en fijn dat ik mijn avonturen toch een beetje met jullie kan delen.
Tot de volgende!
Gisteren zijn we op en neer geweest naar Accra. Er moest geld gehaald worden en er moesten een aantal boodschappen in huis worden gehaald die we in Mampong niet of moeilijk kunnen krijgen. De supermarkten hebben wel wat weg van de Franse Hypermarché. Bijzonder! ’s Avonds was het bizar hard aan het regenen. Het leek een beetje op een wolkbreuk. Het duurde alleen een uur of vier. Ik heb lekkage in mijn kamer, maar met wat emmertjes heb ik een geheel eigen percussieconcert en red ik het prima.
Inmiddels zijn we ook al drie kakkerlakken verder. Kim is iedere keer de pineut en raakt lichtelijk in paniek bij het zien van zo’n zespotig oerbeest. Dat resulteert in steenkolen Engels: “I have no eat in my room!” Hilarisch!
Zaterdag heeft Richmond ons Mampong laten zien. Wat een bijzondere ervaring. Middenin een Afrikaans dorp met mensen die ons continu in Twi (spreek uit als Pwfi) aanspreken, vertelde Richmond over de markt, de belangrijke mensen en heeft hij ons aan veel mensen voorgesteld.
Drie uur later, 7 kilometer, een sprintwedstrijdje (“Now I believe that you are a fast runner”)en twee huwelijksaanzoeken verder, waren we weer terug bij het guest house. De middag en avond gaan we rustig in met een koel drankje, wat regen en een filmpje. Dikke prima.
Vandaag was er het Ohum festival in Mampong. Hierbij eren de chiefs van Mampong en omliggende dorpen de voorouders en bedanken zij hen en God voor het probleemloze leven dat zij vandaag de dag kunnen leven. Het nieuwe jaar begint traditioneel dan ook morgen. Ik heb nog nooit eerder zoiets gezien, het was zo bijzonder. Mannen en vrouwen gekleed in gewaden die gedragen worden over één schouder zijn met elkaar aan het bidden op een manier die mij vreemd is. Er werd geklapt, geroepen en palmwine gedronken. Daarna werden de chiefs op de schouders van het volk gedragen, terwijl er ondertussen op grote trommels werd geslagen. De chiefs sloegen zichzelf met een zweep en deden het volk geloven dat zij het niet voelden, omdat ze door een voorouder bezeten waren. Met dat zij zich sloegen vielen ze iedere keer half achterover, waardoor degenen die hen droegen wat mij betreft extra bonuspunten voor hun karma verdienen voor het overeind kunnen blijven staan. Petje af! Daarna werd er gedanst en iedere dans had een betekenis. Zo mooi, ik kon er wel van huilen. Fantastisch om de cultuur zo te ervaren.
Morgen beginnen we met onze stage. Erg benieuwd wat ons te wachten staat! Vanaf nu zal ik (waarschijnlijk) wekelijks een blog online zetten.
Iedereen bedankt voor de lieve reacties! Leuk dat jullie zo meeleven en fijn dat ik mijn avonturen toch een beetje met jullie kan delen.
Tot de volgende!
-
28 September 2014 - 22:33
Wilbert:
Wat een verhaal weer... Een plezier om te lezen... meer!! :-) -
29 September 2014 - 09:35
Timo W:
Wow Karlijn, klinkt heel tof. Chill dat je de lokale cultuur zo van binnenuit kan meemaken en dat zal over de weken alleen nog maar meer worden! Geniet ervan! -
29 September 2014 - 09:50
Tamara:
He Karlijn!
Dat klinkt als een hele volle week, maar heel cool dat je zo veel bijzonderen meemaakt :) Succes met de kakkerlakken, de regenbuien en percussieconcertjes! Groetjes! -
29 September 2014 - 10:28
Lisa:
Karlijn,
Wat geniet ik van jouw positieve blogs. Heerlijk! -
29 September 2014 - 18:44
Bernadette :
Wat een prachtig verhaal weer! Je schrijft zo ontzettend leuk!
Geweldig gewoon!
Dikke kus van mij XXXX -
29 September 2014 - 22:15
Bob:
Ik kan alleen maar herhalen wat iedereen al zegt! super leuke blogs Karlijn. Echt een genot om te lezen. Grappig om je zoals het waren op de voet te volgen met je avontuur. Keep on going with what you're doing! -
10 Oktober 2014 - 12:34
Nancy:
Hoi Karlijn,
Ik heb je eindelijk 'gevonden' ;) Leuk ook jouw blog te kunnen lezen! Je hebt het maar druk met Sanne en Kim te troosten, maar super joh!! Succes met jouw groep!
groetjes, Nancy (mama van Kim, maar dat wist je misschien nog ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
